Ik wilde Milo natuurlijk ontzettend graag zien. Dus Bianca ge-appt of ik mee kon wandelen.
Onder het mom hoe meer zielen hoe meer vreugde.
Beide hadden we uiteraard de camera mee. Dus een paar foto's zijn ongeveer hetzelfde, maar niet allemaal.
Abby en Milo konden het meteen samen vinden.
Verplicht Statie-portret.
Het is altijd een uitdaging om 3 Münsterlanders één kant te laten op kijken.
En dan zo snel te knippen voordat er weer een beweegt.
Abby en Amber zijn ondertussen volleerde modellen geworden.
Hier komt Amber aangesjeest.
Samen met Abby was ze op konijnen jacht.
Opeens gekef tussen de struiken.
Er schoot voor ons een konijn over het pad.
Op de voet gevolgd door Abby.
Milo hield de dames niet bij.
Hij had volgens ons een beetje last van het warme weer.
Na al dat rennen heb je wel wat afkoeling verdient.
Gelukkig valt een appel nooit ver van een boom.
De 2 kinders volgden moeders voorbeeld keurig op.
Milo dook daarna in iedere poel die we tegen kwamen.
Bianca wilde Milo naast Amber op de foto, maar Milo dacht: ik lig hier goed.
Gelukkig doet Abby dit nooit....
Abby.
Nog 1 keer alle 3 op een rij.
Abby, Milo en Amber
Amber, zij heeft toch een apart plekje in mijn hart.
Wat een fijne en geweldige hond is dit en wat ben ik blij dat ik een dochter van haar heb.
Amber en Abby samen is een groot feest voor mij.
Dit was het toetje van onze wandeling.
Op het einde spotte Bianca een ree tussen de bomen.
Het is toch geweldig als je zo'n natuur naast de deur hebt liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten