te steken. Je weet nooit wat voor moois je ziet.
Zo ook gisteren, maar omdat er nog wat sneeuw en ijs op sommige plekken lag had ik de kleine
camera bij me. Achteraf heel jammer.
Terwijl ik met Abby liep hoorde ik een specht alarm schreeuwen.
Gelijk daarna links van me een hoop takken kraken.
7 wilde zwijnen rende door bosjes op zo'n 200 meter van me vandaan.
Helaas kreeg ik ze niet gefotografeerd. De kleine camera zoomt net te langzaam in.
ik was een stuk met ze mee gerend in de hoop dat ze uit de bosjes zouden komen, maar de
zwijnen draaiden om en renden weer terug.
Het pad gaat een stuk verder naar boven en draait dan weer terug.
Zo kwam ik uit op de plek waar ik de zwijnen gezien had.
Die waren natuurlijk al weg.
Maar wel hoef-afdrukken in de sneeuw.
ze boedelen de hele akker onder.
gelukkig voor de boer in het winter.
Dus vanmorgen dacht ik: ik ga nog eens kijken of ze nog daar zijn.
Maar nu wel met de spiegel-reflex.
Uiteraard nog wat foto's van Abby gemaakt.
het is net of ze lacht.
even spelen met een boxer die we onderweg tegen kwamen.
Ondertussen waren we op de plek waar ik de zwijnen had gezien.
Natuurlijk geen zwijn te bekenen. Die gaan echt niet op mij zitten wachten.
Maar wel bewijs dat ze ook over het wandelpad beneden hadden gelopen.
Ik besloot met een omweg terug te lopen.
Onder de Rijksweg door en dan langs de bosrand terug.
Misschien is de kudde de Rijksweg over gestoken.
Daar zie ik ook vaak reeën.
Helaas geen wild meer gezien.
Wel nog deze mooie buizerd op de uitkijk.
het blijft leuk, foto's maken als Abby op me afkomt.
Tijdens het rennen bleven wat takjes aan de staart hangen.
Daar stoppen we niet voor.
Die worden er uitgerist terwijl we rennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten