Ovenpasta schotel

Vanmiddag na een heerlijke wandeling met Abby te hebben gemaakt, dacht ik:
Ik ga een ovenpasta schotel maken.
Terwijl ik sta te koken komen mijn ouders op bezoek.
Even een bakkie doen.
Maar eerst even mijn schotel klaar maken.
Alles in een ovenschotel gedaan, mozzarella erop en klaar.
Lekker makkelijk, als Roger thuis komt hoeft ie alleen maar in de oven.
Mijn ouders gaven nog complimenten dat Abby zo lief was en rustig.

Natuurlijk had ik teveel gemaakt, dus ik vroeg aan mijn moeder of ze wat wilde voor haar avondmaal.
Dus ik nog een ovenschotel klaar gemaakt. De resterende kaas erover gedaan en klaar.
 Mijn ouders gingen weer naar huis.
Ik laat ze naar buiten, sta buiten nog even te vertellen.
Ik  kom weer binnen. Ik hoor smikkel, smikkel.
Abby stond alweer met beide pootjes op de grond, maar mijn mozzarella kaas was verdwijnen
alsmede een laag pasta. ( Gelukkig niet alles)

Nou, ik wist even niet wat ik moest doen, kwaad worden of niet.
Ik heb maar heel hard gelachen, de pasta weer netjes gemaakt, nieuwe geraspte kaas erover,
( helaas geen mozzarella meer) en hup in de oven.
Op 200 graden gaan de bacteriën wel dood.